Ale bywa i dobrze... Part 2.

Moje porozumiewanie się z resztą świata jest raczej ubogie w słowa, bowiem polega głównie na wypowiadaniu "nie" w różnej intonacji.

Anioł A Nie Mąż mówi:

- Pójdziemy do Syrenki?

Ja odpowiadam:

- Nie.

AANM: Czemu?

J: Nie.

AANM: Coś nie tak?

J: Nie.

AANM: No to czemu?

J: Bo nie (ale się rozgadałam...).

AANM: Powiedz.

J: Nie.

AANM: To chodźmy, najwyżej wrócimy szybciej...

J: Nie, bo: nie mam fryzury, w co się ubrać, miałam zły dzień, ta kretynka nie zadzwoniła, a ty mnie nie rozumiesz, bo masz to w nosie i w ogóle zaraz skoczę z mostu, bo to wszystko jest bez sensu...

AANM: Rozumiem, to chodź do Syrenki, zaniosę cię, dobrze?

J: Nie (ale już po cichu to mówi i daje się zanieść; w trakcie niesienia coś tam mówi, ale na szczęście nikt nie zwraca na to uwagi).

Po powrocie:

AANM: Kładziemy się?

J: Nie.

(da capo al fine)

Widać po powyższym, że to naprawdę anioł, a nie zwykły mąż.